تاثیر نانو ذرات اکسید روی بر فعالیت کبد، کلیه و پانکراس در بلدرچین ژاپنی

هدف از انجام این تحقیق ارزیابی اثرات سطوح مختلف نانوذرات اکسید روی بر عملکرد کبد، کلیه و پانکراس در بلدرچین¬های ژاپنی بود. برای این منظور تعداد 75 قطعه جوجه یکروزه نر به طور تصادفی به پنج تیمار آزمایشی با پنج تکرار و هر تکرار شامل سه قطعه بلدرچین اختصاص یافتند. تیمار¬های آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا فاقد مکمل روی (کنترل منفی)، جیره حاوی ppm 30 فرم معمول اکسید روی تجاری (کنترل مثبت) ، جیره های حاوی ppm 10، 30 و 90 نانو ذرات اکسید روی بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که غلظت سرمی اسید اوریک بطور معنی-داری در گروه دریافت کننده ppm 90 نانوذرات اکسید روی نسبت به سایر گروه¬های آزمایشی کاهش یافت (05/0>p). غلظت کلسترول سرم در گروه دریافت کننده ppm30 نانوذرات اکسید روی، بالاترین و در گروه کنترل منفی دارای کمترین مقدار بود (05/0>p). گروه¬های دریافت کننده ppm 30 و 90 دارای بیشترین سطح گلوکز سرم بوده و تفاوت معنی¬داری با گروه ppm 10 نانوذرات روی داشتند (05/0>p). غلظت سرمی آهن در گروه کنترل مثبت بیشترین و در گروه ppm 30 کمترین مقدار را نشان داد (05/0>p). مقدار روی سرم خون در پرندگانی که جیره فاقد مکمل روی را دریافت کرده بودند کمترین و در گروه دریافت کننده ppm 90 نانوذرات روی بیشترین غلظت را دارا بودند (05/0>p). فعالیت آنزیم آلانین¬آمینوترانسفراز در تیمار کنترل منفی در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی به¬طور معنی¬داری افزایش یافته بود (05/0>p). بالاترین و پایین ترین غلظت سرمی لیپاز به ترتیب متعلق به گروه های ppm 90 نانوذرات روی و کنترل مثبت بود (05/0>p). نتایج هماتولوژیکی نشان داد که کاربرد نانوذرات روی دارای اثرات افزایشی بر برخی فراسنجه¬های خونی بود (05/0>p). نتایج حاصل ازاین پژوهش بطور کلی نشان داد که افزودن نانوذرات اکسیدروی به جیره بلدرچین¬های ژاپنی باعث بهبود عملکرد کلیه، کبد و پانکراس نشده است.